رو بوم شب یه نقاشی کشیدم
من و تو , بینمون دیوار اجبار
من اینور امتداد تلخ گریه
تو اونور خسته از تکرار رگبار
****
تو اونور توی دستت شاپرک بود
من اینور آرزوی پر کشیدن
تو اونجا راه فردا پیش روته
من اینور آخر قصه رسیدن
****
تو اونور آسمون پرستاره
من از شبهای بی مهتاب پریشون
یه دنیا وسعته توی نگاهت
تو چشم من یه سقفه, سقف زندون
****
تو اونجا روشنی های یه نوری
من اینور از نبودت سرد و تاریک
پی حسی که گم شد زیر بارون
توی این کوچه های تنگ و باریک
توی کوچه های سرد خاطره *** بازم عطر تنتو حس میکنم
از همیشه واسه تو دل میکنم *** واسه بغضم تو رو مونس میکنم
با تو میرم به شبای آرزو *** اونجا که حسرت من مونده بجا
حسرت فریادی از ته گلو *** تا که بشکنه سکوت همصدا
باز تو رویام با تو میرم تا نیاز *** احتیاج بودن دستای تو
تو نوازش همین چشمای خیس *** وقت جاری شدن اشکای تو
حس خوب تو می پیچه تو هوام *** باز بهاری میشه هر بهانه ام
نمیمونه ردی از فاصله ها *** با نگاهت رو تن ترانه ام
باز به اوج خاطراتم می رسم *** توی اون بیراهه پر التهاب
وقتی که گفتم به تو میون راه *** به تن دشت سکوت من بتاب
شکفتن با تو آسون نیست اجباره
یه تعبیر خوش از این انتظاره
دل تقدیر من سنگه ولی باز
میاد اون لحظه که با تو بهاره
اگه با من نباشی خونه دوره
دیگه هر فکر من فکر عبوره
دیگه مثل مسافر میرم اونجا
همونجایی که شبهاش سوت و کوره
تو معنای بریدن از گلایه
حضور تو بپیش غم , کنایه
تویی شور عجیب لحظه من
فرار از دستای شوم یه سایه
هنوزم لحظه ها رو می شمارم
هنوزم از دل تو بی قرارم
دیگه روز و شبم فرقی نداره
تو رو تو اوج بودن کم میارم
می خوام با تو طلوعو پس بگیرم
دارم تو این غروب خسته میرم
میرم تا مرز فرداهای دوری
که حتی واسه مرگ , با تو بمیرم
پر هراسم امروز
که همچون رود بخواهم برسم تا دریا
و در این رویا
طعمه دیوار سکون سد شوم یکروز .
آه
پرهراسم امروز ...
اما
گرمی آغوش این دریا
گیسوان موج , آن رویا
مرا باز هم به خود میخواند
می روم من
حتی اگر در یاد این ماهی های کوچک گم شوم
لااقل ساکن نبودم , حتی اگر من کم شوم .
می رسم
می رسم تا ساحل دریا
و به آغوش می کشم دریا را
آری , چقدر زیبا شدم .
آری اینجا میان این همه ماهی
با تو من دریا شدم .
و می دانم که روزی
به همان ماهی های کوچک خواهم گفت :
من همان رودم که از شوق رسیدن ما شدم , دریا شدم .
من دلم می خواست
آزادی را درون واﮊه ها پیدا کنم ,
سایه ها در میان این حرفها پنهان کنم .
من نمی دانستم به این تکواﮊه ها
آنقدر دل بسته ام ,
من که از تک واﮊه های خشک این مردم به غایت خسته ام .
آنچنان پای بند واﮊه ها ,
که هم زندان است , هم آزادگی است ...
من به این زندان کوچک دل بسته ام .
من که روزی واﮊه را بی رنگ می انگاشتم ,
امروز
خود درون رنگ این دنیا ساکن شدم .
من چه بیهوده می پنداشتم .
آنقدر دست زمانه سرکشی کرد ,
تا بفهمم معنی این واﮊه چیست ...
معنی بودن , نبودن , هست و نیست
آنقدر دل خسته شد از این دیار
تا بفهمم واﮊه هم بی رنگ نیست…
افسوس...
کاین تک واﮊه ها..
دیگر برای هیچ کس آهنگ نیست ..
آری
این همان بود...
معنی بودن , نبودن , هست و نیست …