بعد از این

اینجا کسی دلش برای مهربانی تو تنگ نمی شه 

دل هم گنان را کینه ای مصلحتی به دام نادانی آورده؛ نه  

حفره های کم عمق بی شرمشان را کینه ای عمیق پر کرده 

که دل نه جای کینه نه جای خشم جای محبت است 

ترسم بعد از این 

بلور سنگین دلم را قلم هیچ محبتی نتواند نقش زند