ایام



وقتی خیالم دیگه با شبنم یادت تر نمی شه

وقتی نگاه سردم دیگه تو ناکجاها هم دنبالت نمی گرده

وقتی شبای تنهاییم دیگه با تو صبح نمی شه

وقتی ابر چشام دیگه در جلال حضورت بارونی نمی شه

وقتی…

وقتی فقط دلم زنده مونده و به بهانه دیدن دوباره تو هنوز داره می تپه

وقتی یاد فراموش شده ی گذشته هام وصال بی فراقت و با صدای بندگی،بلند فریاد می زنه

تا ابد از دلم می خوام زنده بمونه



آینه

           کجایند آینه ها که با تپش ها شا ن تو را در رگ هایم جاری کنند
           
           کجایند آینه ها که با هجومشان جلوه تو را به تمنای چشمانم پاسخ گویند
           
           کجایند آینه ها که با نفس ها شان عطر یاد تو را بر انگاره هستی ام نقش بندند
           
           من سوار بر خیال خال تو در این روزهای کبود روزگار میگذرانم


           دیگر به دنبال آینه ای نمی گردم ... خود آینه ای خواهم شد.
                                                                                    
کیارش دوستی

نا شناخته ی من

         با توام تویی که هنوز نمی شناسمت تویی که با منی در منی

         تویی که هر دم بر نبض من تلنگر می زنی

         تویی که لحظه هایم همه ...

         خواستم بگویم لحظه هایم همه انتظارت می کشند

          دیدم نه توهمان لحظه های منی



          می دانی چرا این قدر دوستت دارم؟

          چون هنوز برایم نا شناخته ای... همیشه برایم تازه ای

          چون هر دم مثل شبنم در من می نشینی و ...

          خواستم بگویم مثل شبنم در من می نشینی و به روحم طراوت می بخشی

          دیدم نه تو همان روح منی



       نمیدانم ... نمیدانم از سر نادانی است یا خودخواهی یا ...

       ولی گاهی فکر میکنم تو... تو... تو خود منی.



             
 

بخت خواب آلود ما بیدار خواهد شد مگر...

           صدای کوچ فاصله ها نم نمک به گوش می رسد
                    مهجورترین عاشق دنیا به گرمی آغوش می رسد
              گفته است خمار لحظه دیداراست
                        ساقی بریزکه هم ساغر وهمنوش می رسد

                 من مستم از این شب پرسه ها، شب پرسه های خام و کودکانه
                 من مستم از این آواز های زیر لب ، آواز های  مست  و  شاعرانه


         آری،مستم از این که پاهایم از رفتن و  پرسه زدن،لبهایم از آواز و پلکهایم از از رقص مردمک های          درشت در تاریکی شب خسته شودو روی یک صندلی،زیر نور یک تیر برق جایی که صدای          دلنوازنسیم سکوت ابدی شب را به تصویر می کشد کتابی در دست داشته باشم کتابی          همچون کشتی سبز که در آن هوس ها ملوانند شور و شوق پارو میزنند من مستم از این که          بارها جمله "ناتاناییل، من به تو شور و شوق خواهم آموخت" را بخوانم چشمهایم ازخستگی و          بی خوابی خمار شوند وباز مست از واژه ها با آن کشتی روی موج ها شناور با خیال لذت ها و          هوس ها با شور و شوق بخوابم.
         ناخدای این کشتی کسی نیست جز "آندره ژید" که "مائده های زمینی و مائده های تازه" را به          ساحل خوشبختی میرساند.

       " ناتاناییل،تنها خداست که نمیتوان درانتظارش بود.در انتظار خدا بودن،ناتاناییل،یعنی درنیافتن          این که او را هم اکنون در وجود خود داری."
       " آری،هرجا لبخندی برلبی دیده ام، خواسته ام آن را ببوسم.هر جا که خونی بر گونه ای یا          اشکی در چشمی دیده ام،خواسته ام آن را بنوشم ،و خواسته ام در همه میوه هایی که از          شاخه ها به سویم خم می شدند،دندان فرو برم.در هر مهمانسرایی گرسنگی به پیشبازم          می آمد و بر سرهرچشمه ای عطشی در انتظارم بود-عطشی خاص،بر سر هرچشمه ای،ودلم          می خواست واژگان دیگری بیابم تا بیانگر تمنیات دیگرم باشد."
          "آندره ژید
"

آزادی(علی اسکندری)

        
          بین کلمات
            گم شده بودم
          از روی همه کلمات
            باچشم بسته گذشتم
              تا
            رسیدم به "آزادی"
           چشمم بی اراده بازشد
             به الفش آویزان شدم
         ناگهان فهمیدم
           که (الف) را داریم
          و بعد
           بر روی نقطه(ز) دو رکعت
           نماز حسرت خواندم
          ونیتم این بود

          خدایا
             پس چرا
           فقط دو حرف اول
            معنا شده
            چرا؟

شور لحظه ها

شکفتن با تو آسون نیست اجباره
یه تعبیر خوش از این انتظاره
دل تقدیر من سنگه ولی باز
میاد اون لحظه که با تو بهاره

اگه با من نباشی خونه دوره
دیگه هر فکر من فکر عبوره
دیگه مثل مسافر میرم اونجا
 همونجایی که شبهاش سوت و کوره

تو معنای بریدن از گلایه
حضور تو بپیش غم , کنایه
تویی شور عجیب لحظه من
 فرار از دستای شوم یه سایه

هنوزم لحظه ها رو می شمارم
هنوزم از دل تو بی قرارم
دیگه روز و شبم فرقی نداره
 تو رو تو اوج بودن کم میارم

می خوام با تو طلوعو پس بگیرم
 دارم تو این غروب خسته میرم
میرم تا مرز فرداهای دوری
که حتی واسه مرگ , با تو بمیرم