همسفر

 همسفر اهل کجایی؟
   - من خرابات نشین شهر خاکستری کودکی ام
   - کاش برمی گشت…
  صورتم خاک و گلی
  سیرتم خال نداشت
  صورتم می شستند … گریه میکردم
     خنده ام از سر شوق
       گریه ام از سر نادانی …
              پای آن دختر خاک جای خلخال نداشت.

مقصدت سوی کجاست؟
   -تل خاکی پای آن بازی می کردم.
    چه صدایی باز؟
        حیف شیرینی خوابم!!
کودک همسایه ما آبنباتش گم شده است… چه غمی!!!
در سکوتم پی دنباله ی رویای خودم
نیش خندی به غم کودکی ام
              در گریز از غم فردای زمان.
   -کاش برمی گشت گم شده ام … .

بعد از این

اینجا کسی دلش برای مهربانی تو تنگ نمی شه 

دل هم گنان را کینه ای مصلحتی به دام نادانی آورده؛ نه  

حفره های کم عمق بی شرمشان را کینه ای عمیق پر کرده 

که دل نه جای کینه نه جای خشم جای محبت است 

ترسم بعد از این 

بلور سنگین دلم را قلم هیچ محبتی نتواند نقش زند